zondag 31 juli 2011

Week # 10 (July 4th – July 10th); Week # 11 (July 11th – July 17th); Week # 12 (July 18th – July 24th) & Week # 13 (July 25th - July 31st) in Review


En plots is er een maand voorbij…
Wat bracht Los Angeles ons nog sinds dat verlengde ‘feest’weekend…u heeft het al geraden…nog meer feest ;-) (en werk natuurlijk, maar ik ga er vanuit dat dat de lezer net iets minder interesseert).

De werkweek van dinsdag, 5 Juli, tot vrijdag, 8 Juli voelde aan als een eeuwigheid, ook al duurde deze maar 4 dagen. Dries was maandagavond (4 Juli) naar Detroit vertrokken, en kwam dus vrijdagavond (8 Juli) laat terug aan in Los Angeles.
Op zaterdag, 9 Juli, namen we eerst ontbijt thuis (U weet wel, met uithaalkoffie van Starbucks en het meest graanvolle brood, dat we hier in Los Angeles gevonden hebben.) en dan gingen we inkopen doen om in de namiddag Amerikaanse collega’s te kunnen ontvangen voor een eerste Belgische-U.S.A. verbroedering. Rond 16hrs kwamen onze 2 Amerikaanse collega-vrienden aanzetten:
Breanna, een eerste jaars Auditor, die ik (Loes) toevallig had leren kennen omdat ik haar ‘out of the blue’ gevraagd had om te carpoolen.
Geoff samen met zijn vrouw Heather. Geoff is ook een eerste jaars Auditor, die ik reeds ontmoet had, maar via Breanna beter heb leren kennen. De man is een jaar ouder dan Dries en mezelf en heeft al een andere carriere achter de rug, die hij had verloren door de financiele crisis. Aangezien mensen hier geld moeten verdienen om te overleven in deze nogal individualistisch getinte maatschappij is Geoff Accountancy gaan studeren en is hij op 31 jaar een nieuwe carriere begonnen bij Deloitte als Auditor.
De namiddag verliep vlotjes: we begonnen met een uitgebreid aperitief in ons appartement; daarna nam Geoff ons mee naar een supercoole private cocktailbar op wandelafstand van ons appartement (http://213nightlife.com/canarumbar ) ; vervolgens gingen we een hapje eten bij een Italiaan om dan af te sluiten met een laatste drankje op ons dak.
Op zondag, 10 Juli, zochten we naar goede gewoonte, de zoveelste Pain Quotidien op. Deze keer belandden we in de Pain Quotidien op Robertson Boulevard, dichtbij de befaamde The Ivy. U zegt…
U weet wel ‘The Ivy’, die ene bar/restaurant, waarover Wikipedia het volgende artikel in stok heeft: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Ivy_(Los_Angeles)Op diezelfde straat vind u ook zeer hippe en dure winkels waar alle Stars en aanverwante zich voorzien van onderbroeken, andere kledingstukken en accesoires.
Na het ontbijt genoten we nog wat van de zon op het dak, gingen we sporten en sloten we het weekend rustig af.

Het weekend van 15 Juli, 16 Juli en 17 Juli moest de geschiedenis ingaan als een memorabel en dramatisch weekend vanwege ‘CARMAGEDDON’ (http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1293075/2011/07/15/LA-voorbereid-op-het-ergste-tijdens-carmageddon.dhtml ). Een van de belangrijkste verkeersaders in Los Angeles, I-405, ging afgesloten worden voor 1 weekend om een brug neer te halen. Paniek alom! Er zouden helikopters ter beschikking zijn om toch maar van de ene kant van L.A. naar de andere kant te geraken. Er zouden noodteams in ziekenhuizen paraat staan. Er zouden allerlei autoloze activiteiten worden georganiseerd. Te veel drama voor ons, simpele Belgen. We kozen ervoor dat weekend geen auto te huren en Down Town tot in detail te verkennen en te ontdekken.
Op vrijdagavond, 15 Juli, kwam Dries enkele uren vroeger thuis dan andere weken en konden we nog net de laatavondfilm meepikken, ‘Horrible Bosses’. Een film van middelmatig niveau, maar het was wel grappig!
Op zaterdag, 16 Juli, maakten we, zoals hierboven aangegeven, een lange wandeling doorheen Down Town en sloten we de dag af met een openluchtfilmvoorstelling in een park in Down Town Los Angeles (http://www.outdoorcinemafoodfest.com/ ). Zo’n openluchtfilmvoorstelling is eigenlijk een supercool concept en zou in Belgie echt een topper zijn, want je komt gewoon met een stel vrienden en een volledig uitgebouwde picnicbasket naar zo’n film en dan is het genieten. Het enige probleem dat wij zien is dat het weer in Los Angeles net iets beter meewerkt dan in Belgie. Een voordeel van Belgie is dan weer dat je geen opmerkingen krijgt over ‘zichtbaar gebruik van alcohol’ zoals Dries en ik hebben mogen ervaren. De organisatoren van dit event keuren zichtbaar alcoholgebruik niet af, maar verwachten ‘cooperative behavior on staying low (lees: niet te zichtbaar tonen) on the bottles ;-)’.
Op zondag 17 Juli, zetten we onze Down Town-ontdekkingstocht verder, deden we nog wat sport en sloten we het weekend opnieuw rustig af, maar wel vroeger dan andere weekends, aangezien Dries reeds die zondagavond naar Detroit vertrok.

Op vrijdag, 22 Juli, werkte Dries thuis, aangezien hij reeds op donderdagavond terug in Los Angeles was aangekomen. En iedereen weet dat als Dries in town is, elk ‘Happy Hour’ onveilig is  We begaven ons dan ook die vrijdagnamiddag rond 17hrs naar het Happy Hour van het Mexicaanse restaurant & bar CASA (http://www.casadowntown.com/ ) aan de voet van het Deloitte gebouw. Na een ommetje langs ons appartement, probeerden we ook nog een hip restaurant/nachtclub uit (http://www.jloungela.com/ ). Het eten was niet echt ‘mindblowing’, maar de locatie en de nachtclub waren echt wel ‘Awesome’ en voor herhaling vatbaar.
De volgende morgen op zaterdag, 23 Juli, gingen we naar de ‘Rental Car Dealer’ om voor 1 dag een auto te huren zoals we wel meer doen om ‘het boodschappen doen’ net iets makkelijker te maken. En die dag kregen we zomaar (ZONDER EXTRA KOST) een cabrio in onze schoot geworpen. ‘That was such an exciting surprise!’ We reden in stijl door Los Angeles met de wind in onze haren en de zon op onze snoet! We hebben hiervan geen foto’s genomen, omdat we gewoon zo ‘excited’ waren!
We reden met onze cabrio, naar Claremont, waar we alweer een andere Pain Quotidien opzochten. Claremont, leek ons een plaatsje, waar ‘peace, love & harmony’ heersten en waar mensen op pensioen gingen en in hun tuin werkten. Ideaal dus om met een cabrio door te rijden 
Die avond gingen we opnieuw naar een openluchtfilmvoorstelling, maar deze keer met gratis kaartjes. Deze gratis kaartjes werden ons toegestuurd omdat de vertoning van de zaterdag ervoor met wat storing was vertoond. En u weet toch ook dat ‘Customer Service’ heilig is in de U.S.A.
Zondag, 24 Juli, gingen we naar het baseball: de Los Angeles Dodgers versus de Washington Nationals, met alles erop en eraan. We kregen een Dodgers Baseball Cap omdat het ‘Cap-zondag’ was; we dronken grote plastic bekers Budweiser en Dries at een Hot Dog uit zilverpapierverpakking. We ‘cheerden’ mee en tijdens de ‘Seventh Inning’ stretchten we mee met de rest van de Los Angelos. Eens thuis gekomen, deden we nog een BBQ op ons dak.

Zaterdag, 30 Juli, organiseerde ons appartementsgebouw alweer een feestje. Dit keer werden we uitgenodigd op een Mexican Party. De opkomst was gigantisch! Heel veel mensen (eerder ‘schaars gekleed’ dan gekleed), heel veel gratis ‘low quality margharita’s’, heel veel vers gemaakte taco’s en heel veel om te observeren. Dries en ik waanden ons ‘Statler & Waldorf’ van The Muppet Show en gaven commentaar op al het jonge, diverse en opgepompte feestgedruis. ‘s Avonds gingen we nog een stapje in de wereld zetten door naar een restaurant/bar te gaan, welke het best verkozen ‘Amerikaanse eten’ serveerde (http://www.petescafe.com/ ). We wilden de avond afsluiten met een bezoek aan een van de meeste hippe nachtclubs in Down Town Los Angeles http://www.edisondowntown.com/ ), maar Dries kreeg het volgende te horen: ‘You will need to wear a colored shirt, dressed pants and dressed shoes.’ We droppen af. Geen partygedruis voor Dries en Loes die avond.
Zondag, 31 Juli, hadden we plan gemaakt om naar het strand te gaan. We hadden zelfs een frigobox en een paraplu aangeschaft, maar die ene dag werkte het weer niet echt mee en hing er een wolkendek boven Los Angeles. We deden ons dan maar te goed aan een uitgebreid ontbijt thuis (Met alweer uithaalkoffie van Starbucks), skypten met de belgische familie, vrienden en collega’s en genoten van een dagje thuis zonder een drukke agenda.

Dries en ik wonen nu 3 maanden in Los Angeles en we hebben het hier best naar ons ‘goesting’. ‘Individualism’, ‘Money’, ‘Free available Medication’, ‘Looking fabulous & glamourous with whitened teeth & tattoos’, ‘Mass Consumption’,…zijn hier schering en inslag, maar ‘t is maar hoeveel je je daardoor allemaal laat beinvloeden.


Wandeling door LA: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/WandelingDoorLA?authuser=0&feat=directlink

Film Food fest: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/LAFilmFoodFest?authuser=0&feat=directlink

LA dodgers link: https://picasaweb.google.com/113462609610191116025/LADodgers?authuser=0&feat=directlink

donderdag 7 juli 2011

Week # 8 (June 20th – June 26th) & Week # 9 (June 27th – July 3rd) in Review


Hieronder kan je onder meer over volgende topics lezen:
- Ontbijten in Manhattan Beach
- Een bekende belg gespot
- Een Tiki Luau Party op ons dak
- Santa Barbara – Santi Barbari – Sante Barbare; Zuma Beach & Heaven on Earth
- Laguna Beach

Het weekend van 24 juni 2011 begon met een bezoek aan het terras van het peperdure JW Marriott – Ritz Carlton Hotel, dat in onze achtertuin ligt. Het plan was eigenlijk om de bar op de 24ste verdieping te bezoeken, maar aangezien Dries pas rond 23h thuis komt van Detroit, was de bar reeds gesloten en moesten we ons tevreden stellen met het terras op het gelijkvloers. We deden wel een heel aangename ontdekking: een Duvel aan 5 dollar. Dat is voor de U.S.A. een zeer lage prijs voor een Duvel.
Er was ook heel wat bekijks die avond, want Mana had zojuist opgetreden in L.A. Live.

Op Zaterdag, 25 juni 2011, trokken we naar Manhattan Beach om te ontbijten in alweer een andere Pain Quotidien en maakten we natuurlijk ommetje door Manhattan Beach. Het strand ziet er wel heel gezellig uit, maar de schoorsteenpijpen van de fabrieken in de buurt zijn eerder een domper op de feestvreugde. Na het ontbijt deden we nog inkopen in de nabij gelegen grootwarenhuizen en reden we terug naar huis.
Eenmaal thuis haasten we ons naar CASA, een mexicaans restaurant, dat we wilden uitproberen om dan daarna naar de REDCAT te gaan, waar er een belgische film zou vertoond worden van Jaco Van Dormael. U weet wel, die regisseur van Toto Le Heros en Le huitième jour. We kregen zijn laatste film te zien: Mr. Nobody. Het was nogal een ‘hallucinerende’ film; zeer verwarrend en met verschillende dimensies. Om dit meer levendig te maken voor de lezer, Dries begon meteen na de eerste 3 minuten te blazen, aangezien hij eerder het thriller/cut the crap type filmkijker is. Deze film duurde dus heel erg lang voor hem 
Jaco Van Dormael zat ook in de zaal (Dankzij de sponserende belgische ambassade) en stond na de film open voor vragen. We zullen eerlijk zijn, Dries was niet de enige, die blij was toen de film gedaan was en dus liep de zaal nogal snel leeg en was het vragenuurtje snel om.

Op Zondag, 26 juni 2011, was het tijd voor alweer een ander feestje op het dak van ons appartementsgebouw: een Tiki Luau Party. ‘Hawai all the way’!
Aangezien we vorige keer reeds een half feestje voorbij hadden laten gaan, waren we er deze keer van aan het begin bij. De Amerikanen hadden hun beste beentje weer voor gezet: gratis cocktails (Tequila Sunrise en andere soorten); gratis polynesisch eten; en vooral…LIVE HULA DANCERS!!!
Na een namiddag chillen aan het zwembad, genietend van een gratis cocktail en meeswingend met een echte HULA DANCER kwam het weekend ten einde en vertrok Dries die zondagavond nog naar Detroit om reeds op donderdagavond terug te komen voor het verlengd weekend.

Het was een korte week, aangezien alle Deloitte werknemers vrij hadden op vrijdag 1 juli 2011; het weekend en maandag, 4 juli 2011 (Independence Day).
Dries kwam, zoals hierboven reeds aangegeven op donderdagavond, 30 juni 2011, thuis en we waren klaar om ervan te genieten.

Op vrijdag, 1 juli 2011, hadden we, in tegenstelling tot hierboven aangegeven, niet meteen iets geplanned, aangezien zowel Dries als ik nog een thesis moet afronden. Dus vrijdag was thesisschrijfdag.

Op Zaterdag, 2 juli 2011, trokken we erop uit naar Santa Barbara. Na even wat langer uitslapen, gingen we op pad en belandden we al gauw in de file. Heel de U.S.A. was zich immers aan het klaar maken of zich naar ergens aan het begeven om ‘the 4th of July’ goed te vieren. De GPS stuurde ons via het binnenland (om de files te vermijden) en we zagen prachtige citroenboomgaarden en aardbeivelden. Even later reden we opnieuw langs de kustlijn en konden we een prachtig fenomeen aanschouwen: heel laag hangende wolken, die op mist lijken, maar eens je eronder uit bent gereden, voel je de 27 graden Celsius opnieuw op je huid. Het fenomeen is beter gekend als ‘June Gloome’. ‘De Los Angelos’ vertelden ons dat ‘June Gloome’ een soort mist is, die gevormd wordt door het opwarmen/aanpassen van de temperatuur van de oceaan aan de warme luchttemperatuur.
Santa Barbara is een aardig kuststadje. Een gezellige winkelstraat, een groot strand met daarachter meteen een gebergte en een ontspannen atmosfeer. Na 2 uur rondsletteren, hielden we het voor bekeken. We hadden die dag nog een andere locatie en strand op de planning staan: Malibu (Sterrendom) met zijn Zuma Beach.
We moesten door de Malibu Canyon om er te geraken en dan te moeten vast stellen dat we niet de enige waren, die van Zuma Beach wilden genieten. We kwamen nog maar juist uit de verbluffend canyon gereden en we zaten voor de 2de keer die dag in de file. Dat was de druppel!
We draaiden heel impulsief een weg in, die ons door de bergen en de wijngaarden zou leiden tot aan…Heaven on Earth: Malibu Wines. Een grote gezellige tuin waar je wijn kan kopen; deze in jouw luie stoel ter plekke kan opdrinken en tijdens het weekend van live muziek kan genieten! Je moet wel zelf hapjes meebrengen, maar de sfeer is fantastisch en zeer ontspannend! Twee keer op 1 vakantiedag in de file staan om deze plaats te ontdekken, is niets teveel gevraagd.

Op Zondag, 3 juli 2011, begonnen we de dag met wat sporten, daarna een gezellig ontbijt om dan koers te zetten naar een Outlet Shopping Mall. Daar hingen we tot laat in de namiddag rond om dan verder te rijden naar Laguna Beach, waar we een Belgisch restaurant op het oog hadden.
Zoals de andere kuststeden, die we de dag ervoor bezocht hadden, was Laguna Beach ‘packed’. Uiteindelijk vonden we parkeerplaats, deden we een strandwandeling en streken we neer in www.brusselsbistro.com . Het werd een zeer gezellige en belgische avond met Kaas- en garnaalkroketten, Mosselen, Lekker brood, Duvel, Stella Artois en een Brusselse Wafel met aardbeien.

Op Maandag, 4 juli 2011, hadden we niet meteen een plan en zijn we uiteindelijk in Santa Monica beland voor een korte wandeling.
Later op ons appartement gingen we nog even naar het dakterras waar ‘the 4th of July’ – Independence Day zwaar gevierd werd op alcoholische- en bbq-wijze.
Dries moest rond 20h ‘s avonds reeds vertrekken naar Detroit en miste dus de 3-uur lang durende ‘vuurwerk-skyline’, die je vanuit ons appartement kon meemaken.

Tot zover ons 2de verlengd weekend in Los Angeles!
Nu moeten we wachten tot begin September alvorens we nog eens een extra dag vakantie hebben!


La Film Fest Photo's

Tiki Tiki Feestje

Santa Barbara & Malibu Wines

Laguna Beach Trip